„Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat” Janusz Korczak
Konwencja o Prawach Dziecka została uchwalona jednomyślnie przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r., natomiast w życie weszła z chwilą ratyfikowania jej przez dwudzieste państwo tj. 2 września 1990 r. Polska była inicjatorem i współtwórcą Konwencji, która dzisiaj jest nazywana Światową Konstytucją Praw Dziecka. Przystąpiła też do niej jako jedna z pierwszych.
W Polsce najważniejszymi aktami prawnymi gwarantującymi prawa dziecka są:
- Konstytucja RP,
- Konwencja o Prawach Dziecka,
- Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka
Prawa dziecka, podobnie jak prawa człowieka podzielone są według kategorii na prawa:
- osobiste, umożliwiające rozwój dziecka. Są to: prawo do życia, prawo do tożsamości, prawo do rozwoju, prawo do wychowania w rodzinie, prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do informacji;
- polityczne lub publiczne, dzięki którym dziecko wyraża swoje poglądy i uczestniczy w życiu swojej grupy, społeczności, państwa. Są to prawa: prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do uczestniczenia w stowarzyszeniach;
- socjalne, które są obowiązkami państwa i dorosłych do stworzenia odpowiednich warunków do rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka. Są to: prawo do godnych warunków życia i odpowiedniego poziomu życia, prawo do opieki zdrowotnej, prawo do odpoczynku;
- ekonomiczne, umożliwiające dziecku przygotowywanie się do niezależności materialnej od innych. Najważniejszym jest prawo do nauki; ponadto ochrona prawa pracy podejmowanej, czy to w ramach obowiązku nauki czy wakacyjnego zarobku.
Więcej informacji można uzyskać na stronie:
Anita Budzyńska- pedagog szkolny